نقش مؤثر نماز به عنوان يكي از مظاهر ياد خدا در زندگي انسان و تربيت او روشن و بديهي است زيرا نماز تأمين كننده ارتباط دائمي و تماس هميشگي انسان با خدا بوده و به حكم اينكه در فواصل مختلف هر شبانه روز چندين مرتبه انجام مي‌شود به صورت مرتب و مكرر به انسان اخطار كرده و هشدار مي‌دهد و هدف آفرينش را به او خاطر نشان ساخته و موقعيت او را در جهان به او گوشزد كرده و روح توجه به پروردگار را در وي زنده مي‌كند و عامل بزرگ غفلت زدا در زندگي پرمشغله امروزي مي‌باشد.
منبع: سيد كاظم صدر السادات دزفولي، همان، ص 22.
سزاوار است انسان نماز را در اوّل وقت بخواند و به آن اهمّيّت بسيار دهد و از تند خواندن نماز كه ممكن است مايه خرابى نماز گردد جدّاً بپرهيزد.
در حديث آمده است روزى پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مردى را در مسجد مشغول نماز ديد كه ركوع و سجود را بطور كامل انجام نمى دهد، فرمود: اگر اين مرد از دنيا برود در حالى كه نمازش اين گونه باشد به دين من از دنيا نخواهد رفت.
منبع: رساله توضیح المسائل آیت الله مکارم شیرازی
براى قبولى نماز و كمال و فضيلت آن علاوه بر شرايط واجب بايد امور زير را نيز رعايت كند:
قبل از نماز از خطاهاى خود توبه و استغفار نمايد و از گناهانى كه مانع قبول نماز است مانند «حسد» و «تكبّر» و «غيبت» و «خوردن مال حرام» و «آشاميدن مسكرات» و «ندادن خمس و زكات» بلكه هر معصيتى بپرهيزد.
همچنين سزاوار است كارهائى كه ارزش نماز و حضور قلب را كم مى كند انجام ندهد، مثلاً در حال خواب آلودگى و خوددارى از بول و در ميان سر و صداها و در برابر منظره هايى كه جلب توجّه مى كند به نماز نايستد و كارهايى كه ثواب نماز را زياد مى كند انجام دهد، مثلاً لباس پاكيزه بپوشد، موهاى خود را شانه زند و مسواك كند و خود را خوشبو نمايد و انگشتر عقيق به دست كند
منبع: رساله توضیح المسائل آیت الله مکارم شیرازی