اگر نمازت مقبول شود، سایر اعمالت نیز قبول می شود.
در واقع نمازی مقبول است که انسان را در جهت صحیح زندگانی، هدایت نماید و اگر واقعاً انسان با نماز رابطه ی قلبی و آگاهانه خود را با خداوند متعال برقرار کند، سعی خواهد کرد که اعمالش نیک و خداپسند باشد؛ لذا اگر این گونه نمازی باشد سایر اعمال نیز مقبول خواهد افتاد، وگرنه اگر ادای نماز باشد، سایر اعمال نیز در تزلزل خواهد بود
- اول نماز، سپس نیاز.
- بی نمازی، بدتر است از صد بار مردم کشی!
- تنها، نماز و روزه، عبادت نیست، اگر به مردم در کارهای شان خدمت نمایی عبادت است.(1)
در واقع این اعتقاد، نشانگر این حقیقت است که برخی از افراد در جامعه اکتفا به نماز و روزه، می کنند و مسائل و مشکلات دیگران برای شان مهم نیست.
- روز محشر، امان به نماز است.(2)
- فسق پنهانی، به از زُهد و عبادت ریایی است.(3)
- کفری بدتر از کفر ترک نماز نیست؛ که کافر آن مانند کافر دین است.(4)
- نماز و نیاز هر دو به خاطر خود انسان است و خداوند از هر کاری بی نیاز است(5) (الله الصمد)
- هر کس بیند دیگری را که نماز بد گزارد و بدان خاموش باشد، شریک او بُوَد.(6)
پاورقی:
1. عبادت به جز خدمت خلق نیست به تسبیح و سجاده و دلق نیست (سعدی)
2. روز محشر که جانگداز بود اولین پرسش از نماز بود (سعدی)
3. صُراحی می ناب، (ارسال المثل در دیوان حافظ) / 108.
4. مکن قصد ترک نماز، ای پسر! که کافر شوی، از جهودان بتر
5. بیر قوری بوش نمازینن، قویما خدا به منتی ( با یک نماز خشک و خالی به خدا منت مگذار)
6. احیای علوم الدین، ترجمه ی مؤید الدین محمد خوارزمی. ص 724.