روزه ی بی نماز، عروس بی جهاز، قورمه ی بی پیاز!
کاربرد: درواقع نشانگر چیزی ناقص و ناتمام است.
توضیح آن که: کسانی هستند که در عین حال که روزه اند خود را از از انجام فرضیه ی نماز معاف می دانند. روزه ی بی نماز به اعمال این گونه افراد اطلاق می شود.
اگر دقیق بنگریم در بین خویشان و آشنایان و بیگانه افرادی هستند که اصلاً نمازگزار نیستند و فقط در ماه مبارک رمضان به روزه گرفتن اکتفا می کنند و به یاد نیایش و دعا و روزه و در اثر حرمت این ماه سعی می کنند خود را با افراد جامعه تطبیق دهند و با گفتن روزه (نخوردن و نیاشامیدن) خود را به رنج و تعب بیاندازند تا بلکه ثواب اُخروی کسب نمایند؛
و تنها در شبهای احیا، آن زمان که به اصطلاح بازار منابر، گرم تر است، کم و بیش با نماز و روزه، با مساجد و مجالس وعظ و خطابه، سروکار یافته و به محض پایان این شب ها، نه از نمازشان خبری است و نه از خدا جویی شان اثری است، در حالی که سراسر این گونه اعمال بدون شناخت مایه گرفته است!